VERHUIS BERICHT:

Met ingang van maandag 15 november zijn we verhuisd. Wow we hebben ons eigen huisje achter het conferentiecentrum! De Chinees is toch niet in ons huisje gegaan. Elzbeth was wat chagrijnig om weer alles in te pakken en uit te pakken ( de vierde keer in 5 weken), maar Lisette vond het maar wat handig. Ze weet precies wat ze bijheeft en wat niet.
Het huisje is echt top. We hebben een woonkamer en ieder een eigen slaapkamer. De eerste nacht was even wennen. De bedden zijn namelijk maar 1,80 meter lang. We liggen dus strak tegen de boven- en onderkant aan. De tweede nacht waren we iets minder eigenwijs en gingen we maar diagonaal liggen. We zijn tot de conclusie gekomen dat (bijna) alles went. Alleen de nieuwe toilet (een bijzonder gaatje in de grond) is vooral voor Elzbeth moeilijk, maar ze kan nog even oefenen.
In het ziekenhuis zijn we drie Nederlandse co-assistenten tegen gekomen. Ook zijn er vorige week twee Nederlandse verloskundigen in het conferentiecentrum gekomen. Het is hier dus super gezellig. Woensdag hebben we een enorme stapel pannenkoeken gebakken en met z’n zevenen gegeten.
Gisteren hebben Roos en Adriënne ons zover gekregen dat er twee verpleegkundigen en twee verloskundigen bloemetjes en sterretjes hebben zitten knippen als echte juffen. Daar bleek Elz te gaan voor kwantiteit en Lies voor kwaliteit.
Lisette is vanaf woensdag niet wezen werken. Ze is niet erg fit. Elzbeth had, als nurse, locale middeltjes gekocht voor Lisette zonder heel goed op de bijwerkingen te letten. Lisette vertrouwd Elzbeth helemaal dus met enkel enige tegensputtering tegen middeltjes in het algemeen, slikte ze het toch maar door. Het gevolg was dat Lisette de rest van de avond in verwarde toestand heeft doorgebracht. (de keelpijn was wel even weg)
Elzbeth is niet altijd even dikke vrienden met haar darmen. Dat is lastig in het ziekenhuis waar ze geen fatsoenlijke toilet tot haar beschikking heeft. Gelukkig is er een gebouw op het terrein waar een Staff Only toilet is.
In het ziekenhuis gaat alles zijn gangetje. We hebben onze draai gevonden, wat heel fijn is.
We genieten van de bruine kraaloogjes, zijn wel eens gefrustreerd, gebruiken opgeblazen handschoenen om met de kinderen te voetballen en slikken soms hard bij alles wat we zien.
Met collega´s krijgen we ook meer contact. Elzbeth heeft haar mother in law al ontmoet. Een collega zei dat als ze haar achternaam veranderd in Hoomen, heeft ze een echte Kalenjin naam. De Kalenjin zijn één van de 42 stammen die in Kenia wonen. Opeens kreeg de collega het lumineuze idee om Elzbeths leeftijd te vragen. Nou dat komt goed uit, want ze heeft een zoon van 28. Ze willen de koeien wel naar Nederland opsturen. Dus pa en ma, maak maar een grote wei.
We vinden onszelf uitmuntende studenten want op onze vrije zaterdag gaat de wekker om 7.15 uur om aan school te werken. Door de week komen we daar bijna niet aan toe en, o ja, we zijn hier ook nog om wat voor school te doen.

Het weer wordt hier alleen maar beter. ’s Avonds ook haast geen regen meer. Het gevolg is wel dat het heel stoffig wordt. We hebben begrepen dat het in Nederland heel mistig en koud is geweest. Bij deze wat Keniaanse zonnestraaltjes.

Wist je dat:
• De mango economie een enorme stimulans heeft gekregen door Elzbeth
• We verslaafd zijn aan cakejes van 10 cent
• Lisette gefrustreerd is als haar computerspelletje niet naar wens gaat. ´Nou, waarom doet hij het nu niet´ ´schiet toch eens op´ ´GRRR´
• Yuri komt (Jippie) dus Elzbeth is op zoek naar een vriendje die ook meekomt.

Een dikke knuffel vanuit Eldoret!