We komen bijna thuis ...

Dag lieve lezers,

Nog 2 dagen te gaan, dan zijn we 112 dagen weggeweest. Als we terugkijken is het haast onwerkelijk wat we hier allemaal gedaan en gezien hebben. Van de Big 5, Kakamega Forest, zwarte cobra’s en Lake Nakuru tot octopussen, DE evenaar, Lake Victoria en de Indische Oceaan. Misschien dat het besef pas goed komt als we weer thuis zijn en de foto’s en films laten zien. De vier maanden zijn voorbijgevlogen en toch ook weer niet. Als we terugdenken aan de eerste weken hier, dan lijken die super lang geleden. We hebben veel geleerd, gezien en genoten. Het thuisfront begint ook grote tekenen van heimwee te vertonen. De nachten worden afgestreept, bedden opgeschud en bontjassen klaargelegd. We hebben vernomen dat het vriest bij jullie. Griebels! Al lijkt het ook wel lekker want hier is de temperatuur 40 graden, ook in de nacht, en dat.. is geen pretje. De lucht staat en we zweten ons het habbiebabbie ;-)

We zijn op dit moment iets onder Mombasa aan de kust. We hebben een huisje dat 50 meter is verwijderd van de Indische Oceaan. De zee ziet eruit als plaatjes uit reisgidsen: een parelwit strand met schitterend blauw water. Het water is ongelooflijk helder. We lopen tussen de palmbomen door naar het strand. Wat een heerlijke afsluiter van onze Kenia tijd!
We hebben van de week al twee keer gesnorkeld. Alsof we in een aquarium zwemmen. Vissen in alle kleuren van de regenboog: rood, blauw, geel, gestreept, gestippeld, zeesterren, zee-egels enz. Lisette heeft zich gewaagd aan het kitesurfen en is verkocht. Elzbeth doet er niet voor onder en is hard aan het windsurfen. Na al het zeewater dat hierbij al ingeslikt is het waterpeil flink gedaald. En ons zoutgehalte zeer verhoogd. Brr, dat prikt in je neus. Tja, je moet ook surfen en geen water drinken, zegt de instructeur dan.

We hebben trouwens een nieuw huisdier: een aap. Er zitten hier heel veel apen. S ochtends vroeg maken ze ons al wakker door over het dak te rennen. Ons huis heeft namelijk een golfplaten dak. Er zitten ook geen ramen in het huis, daar is het gewoon te warm voor. De apen zijn nogal brutaal. Ze hebben al een brood van ons op en wie weet wat nog meer. We wilden net weggaan en hadden alle deuren gesloten, toen er een aap uit Lisette’s slaapkamer kwam. Elzbeth wilde hem leren om af te wassen, stoffen en vegen. Lisette maakte daar korte metten mee: ‘eruit of ik schiet je af’! Dit laatste is trouwens vaak wat moet gebeuren. Elzbeth geeft soms iets teveel toe, aan kinderen, dieren of wat het dan ook is. Gelukkig vullen wij hier elkaar naadloos in en kunnen we elkaar wat sturen.. ;)

Aanstaande maandag vliegen we naar Nairobi. Het is trouwens heel interessant om met Lisette in een vliegtuig te zitten: ‘kijk Elz, daar is Mount Kenia, daar Kakamega forest, daar Eldoret. Elzbeth probeert er met alle goede wil van de wereld wat van te maken, maar geografisch gezien blijft het onmogelijk. ’s Nachts zijn de rollen omgedraaid. Elzbeth krijgt veel onwelkome bezoekers op haar kamer. Dit mondt vaak uit in het feit dat ze ’s morgens bij het ontbijt nog meer spectaculaire dingen gezien heeft dan Liset in de hele Keniatijd.

In Nairobi blijven we nog een paar uur in een hotel, gaan we eten bij de Viking zodat ook Elz de krokodil kan proeven en gaan we om middernacht richting het vliegveld. Ons vliegtuig vertrekt om 3.30 am. richting Istanbul. Daar moeten we dan een paar uur wachten voor we doorvliegen naar Amsterdam. We landen om 16.35 in Nederland! We hebben er zin in.

Het was goed voor ons ego om vier maanden in Kenia te zijn. Als we in de stad lopen, wordt er altijd van alle kanten geroepen: Muzungu, how are you, hi darling, you look beautifull, I love you etc. Het lijkt ons heerlijk om weer gewoon over straat te lopen. De beachboys op het strand willen van alles weten. ‘What is your name’? Soms zijn we niet in de stemming om daar op in te gaan. Dan gaan we over op het Nederlands: ‘dat gaat je geen zak aan!’ ‘Datgasaka? That is a nice name, wow!

We kijken terug op een geweldig Kenia avontuur. Wat gaan we missen: verse juices, de compleet andere manier van leven (al is Elzbeth blij dat volgende week alles weer op tijd is, en Lisette daar weer hard aan moet gaan wennen), kerkdiensten waarbij we niet op onze stoel blijven zitten, een koe in onze voortuin, de heerlijke temperatuur, onze nageltjes laten doen, de spelletjes Boonanza, films, etentjes en het zo bij elkaar binnen lopen bij onze buuffies, de overvolle matatu’s, goedkoop uit eten, koffiedrinken bij Tineke en Jurjen op de veranda, altijd heel veel mensen op en langs de straten, de schitterende baby’s, de natuur met de rode grond en de Afrikaanse bomen, … tja, zoveel!

En ja.. ook elkaar gaan we missen. Na vier maanden met elkaar op te trekken zal het best apart zijn om elkaar niet meer elke dag te zien. We zijn er zonder kleerscheuren en blauwe plekken uitgekomen, dat doen niet veel ‘stellen’ ons na. We zijn allebei even eigenwijs. Al zijn we er wel van overtuigd dat de ander eigenwijzer is! We hebben veel van elkaar geleerd en heel veel lol met elkaar gehad. Leven in een ander land en vooral werken als verpleegkundige is niet altijd even makkelijk en zo hebben tranen ook deel uitgemaakt van onze tijd hier. Gelukkig waren we samen en konden we elkaar opvangen als het nodig was.
We vulden elkaar goed aan.

Zo hield Elzbeth verkopers op afstand. Met een harde en besliste ‘nonononononono!!!!! We don’t need anything’ en daarbij grote gebaren om het de betekenis vooral duidelijk te maken voor degenen die denken het niet te verstaan. Elzbeths gevoel voor kleuren heeft een deukje opgelopen. Blijkt Lisette alleen van de ‘saaie kleuren’ te zijn, Elzbeth zorgt voor de spectaculaire, exotische kleurencombinaties. Zelfs felgroen en blauw kan op elkaar, en zo ook felroze en paars en donkerblauw bij elkaar. En ook alles wat rood, geel of roze is heeft een bepaalde aantrekkingskracht: de koers wordt gewijzigd, recht op de kleurtjes af.
Wat ik trouwens niet wist over Elzbeth is dat ze erg van de alcohol is! Als er niet wordt uitgekeken ligt er aan het einde van het winkel minstens 5 liter aan alcohol in het karretje. Die alcohol valt vervolgens heerlijk bij Lisette! En zo ook met papjes en andere zoete dingen die we nog ‘moeten uitproberen voor we weggaan’. En uiteraard: de mango’s. Minstens 50 euro is deze tijd uitgegeven aan enkel mango’s.
De tip die ze nog steeds niet wil aannemen is over het nemen van foto’s. Ze klikt wat af met de fotocamera, en dat zou nog niet zoveel uitmaken als ze niet meer dan 70% rechtop zou maken. De computer moet daarna alle foto’s ‘rechtsom draaien’, dat neemt zo’n uur in beslag. De efficiëntie die ze probeert te bewaken door alle colaflessen, shampooflessen en deuren open te laten staan (anders moet je ze eerst dichtdraaien en daarna weer open!!) gaat daarmee jammergenoeg dik verloren.
Lisette is heel beslist in het kopen van dingen. De prijs die ze in haar hoofd heeft zitten, die moet het worden. Het gaat niet altijd even smoothly, maar ze is er veel beter in dan Elzbeth. Waarschijnlijk als ze zo meteen bij de Albert Heijn staat gaat het als volgt: 16,95 euro? Dat is echt veel te veel, daar ga ik het zeker niet voor nemen. 10 euro, meer niet!
Lisette heeft een talenknobbel, helaas is haar mooie Engels veranderd in het Afrikaanse Engels. Hopelijk komt ze daar wel weer overheen. Als Elzbeth de weblog heeft geschreven, moet er ook altijd gescreend worden op uitspraken die iets teveel met het dialect te maken hebben.
Met complimenten vermeld ik dat ze bijna altijd haar was met de hand heeft gedaan, bravo! Omo, daar gaan (bijna) alle vlekken mee uit. Lisette is niet zo van de overvolle matatu’s: ‘al die Kenianen die over je heen hangen, met alle luchtjes die daar omheen hangen’. Lisette heeft alles onder controle, maar ze is nogal vergeetachtig. Zo vergeet Lisette dat ze altijd het knopje van de douche aan laat staan. (het knopje van de douche zorgde ervoor dat we warm water hadden, red.) Gelukkig had ze Elzbeth vier maanden aan haar zijde zodat het knopje niet onnodig aanstond en haar agenda niet volledig in de soep liep.

Genoeg complimenten over elkaar. Zoals jullie kunnen lezen, hebben we veel van elkaar geleerd en het prima gerooid samen.

Tot dinsdag, dan hopen we blij, bruin en vol verhalen op Schiphol te staan!

Dikke kus van Liesbeth (deze naam hebben we te danken aan onze buuffies)