Sinterklaas met vele zwarte pieten!

Dag lieve mensen,

De normale hoeveelheid mensen op de compound, rond de 30, is nu met een hoeveelheid van 400 mensen vermeerderd. Een soort vrouwenconferentie van de EO, zo kan je het wel zien. Veel zingen, veel in de Geest, en veel handengeklap.
Erg gezellig, was het niet dat het gezing en geklap vanaf vier uur smorgens tot savonds 10 uur in ons huisje te horen is. De Guus Meeuwis liedjes, om het Nederlandse en vooral Brabantse een beetje bij ons te houden, is dan ook niet duidelijk meer te horen. Literatuurstudies voor school schieten er ook bij in. Water voor zo’n grote getale van mensen is er niet, dus water is schaars. Het komt niet meer uit de kraan, niet meer uit de douche en maar soms door de wc. Internet is uitgevallen. Tja.. echt.. het is hier Afrika.

De vrouwen zijn trouwens zeer verschillend, allerlei stammen en volkeren zijn samengekomen om in dit gebouw hun God te aanbidden, één God, onze God. Nekken vol kettingen, oorlellen met gaten van 6 cm doorsnee en lasso’s. Westernfans veren op, maar lasso’s zijn doeken die je omslaat, als rok, als draagdoek voor een baby, of als doek om je schouders. Trouwens, niet voor jonge vrouwen, maagden wel te verstaan, maar voor moeders en oudere vrouwen. Lisette laat vanaf nu het gedartel in een lasso dus ook maar zitten. ‘Maarja.. het slaat zo gemakkelijk om!’

Op het moment zit Elzbeth zeer druk voor school bezig, ze heeft de hele week nog niets gedaan en dat past niet in haar schema. Haar mobiele telefoon wordt al voor de vijfde keer deze week gezocht, zo erg ben ik nog niet.. (mam, mam, hoor je dat???) Ze zit op het moment erg in over het haar, want geen water, betekent geen haren kunnen wassen. Een zweetluchtje om haar heen maakt niet uit, maar drie dagen geen haren wassen is een grote ramp.

Elzbeth: En nu is Lisette aan de beurt. Lisette geniet met volle teugen van Afrika. Ze begint al steeds meer op een big mamma te lijken. De buikspieroefeningen ten spijt. Elzbeth kijkt vol bewondering toe en denkt: ‘morgen doe ik ook mee’. ’s avonds krijgt Lisette haar gekke 5 minuten. Die 5 minuten doet Elzbeth maar precies wat er haar gezegd wordt. Lisette is namelijk niet te houden. Beschrijving: ‘En nu ben ik het zat. Al die rommel hier. Nu moet alles weg. OPRUIMEN!’ Gelukkig blijft het daardoor wel netjes! (edit: Als het aan Elzbeth lag, was het hier een zwijnenstal, dus ja.. wat moet je dan??haha)(edit Elzbeth: ma, als ik thuis kom, word ik echt heel netjes)

Zo.. ik zal de weblog weer voortzetten;)..Voor de rest kunnen we het nog prima met elkaar vinden;).. hihi. We hebben het keigezellig hier!! We hebben trouwens een bank overgekocht van Roos en Adrienne (tja die zijn weer naar huis. Toch wel apart hoor. We missen jullie meiden!) Wat wil je nog meer! Een huis, een keukentje, een een bank in de kamer. Leuk hoor. Vanavond gaan we Sinterklaas vieren, met de andere Nederlanders: Anouk, Lisa, de twee verloskundigen, en Christiaan, Matthijs en Elmer, drie bijna afgestudeerde Geneeskunde-studenten. Gisteren hebben we onze surprises in elkaar gezet en de gedichten geschreven.

De kerstlichtjes zijn al opgehangen!! Ze hebben drie standen. Eén rustige en twee heeeeeel drukke. We houden het maar bij de rustige stand. En de kalender is omgeslagen. Een nieuwe maand, nieuwe kansen. We genieten van het aangezicht van de spruitjes. Zelfs die worden hier bijna dierbaar. Lieve VWO-VP vriendjes en vriendinnetjes, we vinden het echt heel gaaf de kalender!!

Het ziekenhuis, stage. We beginnen
te wennen, we hebben nu 4 van de 7 weken gehad. We hebben vrijdag tot onze studiedag gedoopt, dat geeft wel echt een veel betere rust en ook meer verdieping in ons schoolwerk. Op het moment staan er verschillende dingen op onze naam. We hebben voorlichting gegeven aan de ouders in het ziekenhuis over dehydratie bij kinderen. Echt geweldig!! Helemaal opgenomen op video, Elzbeth heeft een brochure gemaakt over het onderwerp om mee te geven aan de ouders, en gelijk voor de Rol van Ontwerper, als competentietoets. Lisette heeft een anamnese gemaakt voor de afdeling die vanaf aanstaande maandag een week gebruikt gaat worden, voorafgaand een presentatie van 30 min, om te kijken hoe het werkt en om feedback te verzamelen van de verpleegkundigen daar. En dan wordt volgende week maandag de feedback besproken, verwerkt en hopelijk is de feedback positief genoeg om de anamneseformulieren voor altijd te implementeren. Voor dat implementatie hebben we dus nog drie weken. Deze anamnese wordt volgende week geoefend op beide kinderafdelingen, Upendo (Elzbeth) en Tumaini (Lisette). Echt geweldig om op die manier bezig te zijn met het verpleegkundig vak. Echt toekomen aan de overstijgende rollen van een verpleegkundige.

Voor de nurses : ze gebruiken hier gewoon ook NANDA-diagnoses. De studenten in ieder geval, in het echt verwaterd het, net zoals in Nederland. Maar wel grappig dat ze ook die achtergrond hebben. Verpleegkunde-studenten hebben hier een ontzettend grote anatomiekennis. Alle pathofysiologie van een ziekte is bekend en wordt overhoord. Als ze zeg maar een week of twee weken stage lopen op een afdeling komen ze niet om samen met een verpleegkundige dezelfde taken te leren, maar ze moeten een patientje kiezen, het dossier doorlezen. De ziekte bestuderen, pathofysiologie leren en lichamelijk onderzoek doen. Dan moeten ze zelf op basis van de symptomen de diagnose kunnen stellen. Net artsen. Maar echt eigenlijk soort van geen verpleegkundigen. Praten met ouders doen ze niet. Een verpleegkundige even bij iemand bij het bed zien zitten, nee. Nooit. En er wordt ook echt over de patient en ouders heen gepraat. Artsenvisite doen artsen ook met elkaar, niet met een verpleegkundige. Dat is soms echt lastig. Dan moet je puur van lezen zien wat het plan van de artsen is, en je weet niet waarom het hun plan is. In Nederland bespreek je als verantwoordelijk verpleegkundige met de zaalarts. En dan weet je ook wat een arts denkt en waarom hij of zij een beleid afspreekt. Het maakt de verpleegkundigen heel passief, ze doen gewoon het beleid dat de arts zegt, zonder kritische noot. Dat is erg jammer. Wij proberen een relatie op de bouwen met de artsen, wat soms makkelijk gaat in verband met de blanke huidskleur en dan soms te vragen naar het waarom achter hun beleid.

Het zinnetje ‘out of stock’ kunnen we echt niet meer horen. Zuurstof, mondkapjes, antibiotica, andere medicatie, paracetamol, handschoenen, infuusnaalden, alles is wel één keer per week out of stock. En echt, dan wordt het beleid dus gewoon stopgezet. Met als gevolg dat verschillende kinderen overlijden, of antibiotica per dag verschillen. Jammer, want dat verlengt de ligduur gigantisch. Er liggen ongeveer 2 kinderen per bed, dus dat er één naar huis kan is altijd fijn. Soms is het werk frustrerend. Voorbeeld: Een meisje kwam binnen met hyperglycaemia (te hoog bloedsuiker als je suikerziekte hebt). De suikers lagen tussen de 20 en de 30, terwijl ze normaal tussen de 5 en 10 moeten zitten. Op een keer besloot een zaalarts dat ie t zat was en sprak het beleid af geen insuline meer te geven, want ‘de suikers waren onder controle’. Gelukkig kwam een andere arts er twee dagen erna achter, die ook echt boos was op de andere arts en verklaring eiste op grond van de gerapporteerde veel te hoge suikers die nooit lager waren geweest, en kon het beleid veranderd worden, zeer gelukkig was het meisje nog niet overleden. Belachelijk.. zulke dingen frustreren echt.

En andere dingen doen verdriet. Een kindje dat kanker heeft, het wordt niet aan de ouders verteld. Pas op het moment dat het kindje gehaald wordt voor transferring naar de oncologie wordt de verbaasde ouders verteld dat het kindje kanker heeft..

Zometeen gaan we even naar town om eerst deze weblog te plaatsen en daarna door te gaan naar het zwembad. Je denkt vast ja lekker zwemmen in het zonnetje, maar de main reason voor ons vertrek is de douche. Bovenaan is beschreven wie hier het meest achter zit….hihi;)..
Nou….We hopen op weer nieuwe vele verse schaterende knetterende reacties, want het blijft de laatste tijd erg stil vanuit de Noordpool, hihi, op onze weblog tenminste. En echt.. die missen we eigenlijk toch wel een beetje..
We willen jullie groeten en veel gezelligheid en goeds toewensen tijdens sinterklaas en in de tijd naar de kerstdagen.

veel liefs van ons.