Onze Plateau-ervaringen

Lieve iedereen,

De dag komt en de dag gaat. Soms, ´s morgens vroeg, wordt je wakker van geluiden, krekels, vogels, ´everzwijngeluiden´, welke dieren het moge betreffen. En het ziet er donker uit in de slaapkamer. Maar op het moment dat de vogels hun fluitende tonen laten horen betekent dit het begin van de ochtend en daarmee ook het binnen 5 tot 10 minuten klaarlicht worden op de slaapkamer. Gelukkig is dat hier niet het teken dat de wekker bijna gaat. Het betekent dat we nog heerlijk anderhalf uur kunnen soezelen en ons een 3e x kunnen omwentelen onder de klamboe en de warme deken.

Deze week was een week waarin Elzbeth in het bijzonder zich eindelijk de Keniaanse grond eigen ging maken. Een huis, dat was nodig om de worteltjes in de grond te steken en het hoofdje naar de zon. Alles een plaatsje, een badkamer met een plankje, een keuken met kastjes en een KAST in de slaapkamer. Het is gelukt. We voelen ons nu vrijwel thuis in Kenya, het land hemelsbreed 6650 km vanaf Nederland.

Om in Plateau te komen werd de motor gestart en met wapperende haren in de wind samen achterop bij een trotse Keniaanse jongeman. Geweldige ervaring. Zo vrij en relaxt. Plateau bestaat uit enkel een paar huisjes en een kerk. En natuurlijk ons mission-hospital.

Maandag begonnen we in het ziekenhuis, Elzbeth op de verloskamer en Lisette in Moeder en Kind Zorg. Donderdag werd Elzbeth goed genoeg geacht zelf de verloskamer te runnen, wat de nodige discussies, zweet en tranen heeft gekost. Laat dat nou net de dag zijn dat een bevalling ontzettend moeilijk gaat.

Maar bidden helpt.
God verhoort,
moeder en kind gezond.
‘ en op de foto zie je hoe Elzbeth dat wel vond..’

Dinsdag zijn we op Mobilie Clinic geweest. Wat geweldig! De natuur! En wat een wegen… We zijn in de Kariovalley geweest, een vallei waar ook weer grondstoffen gedolven worden. Een vallei waar mensen ontzettend arm zijn, maar toch hadden we patiënten. Ongeveer twintig in totaal. Een mooie ervaring die we niet snel zullen vergeten. Aan het einde van de dag zagen we vanaf een hoog punt het onweer over de vallei naar ons toetrekken. Wij liepen in de zon terwijl we de regen met ontzettende snelheid de vallei in zagen storten. Tijdens dat we snel naar de auto liepen haalde de bui ons in en de weg waarover we door de vallei heen moesten om terug te keren veranderde in een rivier. Dat gaf de nodige driftmomenten in de haarspeldbochten. Er daar was geen handrem voor nodig. Degene die zijn auto als een juweeltje beschouwt, is snel ontnuchterd. Een minuut in Kenya er de auto zit onder het stof, of onder de modderspetters, of is geschramd door het wirwarrende verkeer.

We hopen nog 1 week in Plateau te zijn, daarna gaan we terug naar El Doret om te werken in het Moi Teaching and Referral Hospital. Dan begint het drukste gedeelte van onze stage.

‘ Et eggie’
We gaan het zien!