Welkom in NL:u bent 1 minuut en 3 seconden te laat

We zijn thuis….

Dinsdagavond twee weken terug zijn we weer geland in ons Nederland. Wat is het grijs hier zeg! Sjonge, het lijkt wel naar de kerst te gaan, maar die is toch echt al voobij.. Tja, en die reis dat ging niet zo soepel als het hier staat. Maandag in de morgen zijn we vanaf het strand naar Nairobi gevlogen. Na een lekkere fotosessie op het heerlijke zand, en toen toch maar kwa heri gezwaaid.

In Nairobi hebben we ’s avonds heerlijk krokodil gegeten in the Viking House. Een heeeerlijk restaurant! We hadden ook een overnachting geboekt zodat we onze bagage kwijt konden en nog even konden opfrissen. De service was niet over naar huis te schrijven. We moesten een verschrikkelijk eind lopen met de veel te zware koffers, een tuin door, twee trappen op. Het personeel deed ook niets om die twee dames een handreiking te bieden. ‘En dat terwijl we de twee mooiste meiden van de wereld zijn’!!! snuift Elzbeth, hihi.

Na gesleep en getrek waren de koffers boven. Rond 0.30 uur konden we de koffers echter weer met veel gehijs en gesjouw terugbrengen naar de poort, waar de taxi op ons wachtte. We gingen met de taxi richting het vliegveld. Komen we daar, staat ons vliegtuig niet op de borden! Was dat even schrikken, zeg! Na wat navraag bleek ons vliegtuig om 6.45 te vertrekken in plaats van 3.40 uur. Dat was een tegenvaller. Nairobi is namelijk geen Schiphol met allerlei winkels en lekkere stoelen. Elzbeth heeft een poging gedaan om op een betonnen bankje te slapen, maar dit was hard en koud. Lisette ging een bakje koffie halen. Die koffie moest vervolgens door het detectiepoortje.

De tijd tikte langzaam. Toen we ingecheckt waren duurde het nog tot 9.00 uur tot het vliegtuig opsteeg. Maar het was een super vliegtuig! In vaktermen: een Airbus A330. Heel groot en luxe. 2-4-2zits, twee gangpaden dus. Drie delen in het vliegtuig. We hadden zelfs ons eigen tv-schermpje! Lisette heeft heel de reis geen last gehad van Elzbeth, haha.

Helaas mistten we ook onze overstap op Istanbul. We waren een half uur te laat. En het was het laatste vliegtuig van Turkish Airlines dat die dag naar Amsterdam ging.. We kregen een ticket voor de volgende morgen en we liepen gedwee naar de hotelbalie. Maar een andere Nederlandse man die we in het vliegtuig hadden ontmoet, dacht daar anders over. Met veel bombarie heeft hij de TA gewezen op service en heeft hij voor ons en zichzelf geregeld dat we met de KLM mee mochten.

En eindelijk, daar waren we dan! Toch wel een beetje de bibers, zo na 4 maanden weer mensen zien.. En daaar stond een heel ontvangstcomité klaar! Veel meer mensen dan we verwacht hadden! Echt super leuk! Iedereen werd flink geknuffeld. Daar stonden we dan bruin en blij met wat koele kleren aan, we waren terug in Nederland. Er was één probleem: onze bagage was niet met ons meegevlogen. Die werd de overmorgen in alle vroegte gebracht. Tja.. dan maar in de pyjama tekenen, die koffer zien was toch wel heel erg fijn. Dan konden we de souvenirtjes die we hadden meegenomen aan iedereen geven. De zeesterren, die we illegaal gevlogen hadden, zaten er nog in. Elzbeth zat te bibberen omdat ze wist dat ze er een jaar de cel in voor kon draaien, haha. wat een grap.
De weg naar huis ging heel hard. Er kon weer 120 kilometer per uur gereden worden en de weg volde als een spiegel. Zo smoothly! Thuis komen was raar en toch weer niet. Vier maanden weg, maar als je thuis binnenstapt lijkt het maar een week.

We hebben genoten om weer thuis te zijn, met familie, vrienden. Die waren het slachtoffer om naar alle verhalen te luisteren. Tante Lies is niet weg te slaan bij der nieuwe neefje Lucas, heerlijk! Een kraamvisite van ons samen staat nog ingepland in de aankomende weken.

Vier pitten om op te koken, een zittoilet, geen stof op onze voeten, een harde straal in de douche, dikke dekens en een heerlijke bak koffie... en verder voelen we ons prinsesjes in al die mooie kleding hier! Op dit moment zijn we gestart met afstuderen. In Ede wonen we maar 10 minuten uit elkaar, dus we hoeven nog niet zonder elkaar verder ;-).